เมื่อผมถูกเพื่อนข่มขืน

เล่าเรื่องเสียว

เรื่องเสียว เมื่อผมถูกเพื่อนข่มขืน

เรื่องเกิดขึ้นไม่นานนี้เองครับ ผมเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี และเพิ่งมีแฟนคนแรกได้สองเดือน เรารักกันมากเลยครับ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เพราะเราเป็นคนไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ทั้งคู่ จึงคุยกันได้ถูกคอ

เรื่องมันเกิดตอนปิดเทอม คือ กลุ่มเพื่อนของผมจะมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย และผมเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่กินเหล้า วันนั้นเป็นวันเกิดของแป๋ว ซึ่งเป็นเพื่อนผู้หญิงในกลุ่ม แฟนผมกลับบ้านที่อยู่ต่างจังหวัดจึงไม่ได้มาด้วย พวกผมซึ่งมีกันอยู่ประมาณเจ็ดคนจึงคิดว่าจะไปนั่งฉลองกันที่ร้านหมูกระทะใกล้ๆ นั่นแหละ แล้วก็สั่งเบียร์มาดื่มกัน ซึ่งแน่นอน ผมไม่ได้กิน จิบแต่น้ำอัดลม กลัวอิ่ม

แป๋วกับผม จะว่าไปก็สนิทกันระดับหนึ่ง เพราะว่ามันชอบเพื่อนผม คือไอ้วอ (มันชื่อวรวุฒิ) แล้วช่วงที่มันกลุ้มใจ มันจะโทรมาถามผมตลอดว่า วอเป็นไงบ้าง วอมีแฟนยัง วอยังโง้นยังงี้ ทั้งที่หน้าตามันก็จัดว่าสวยน่ารักพอตัว ติดแต่เตี้ยไปหน่อย วันนั้นแป๋วเมาแประ เมาซะหมดสวยเลย รถมอเตอร์ไซค์ที่มันขี่มา ไม่มีใครขี่กลับบ้าน (แป๋วอยู่บ้านเช่า) ผมซึ่งซ้อนไอ้วอมาจึงอาสาไปส่งมัน ทุกคนแยกยัายกันกลับ

แป๋วเมาเกินไป ประคองมาซ้อนท้ายไว้ก็ทำท่าโงนๆ เงนๆ จะหล่น ผมจึงเรียกเด็กในร้านมาประคองอีกที ให้มันนั่งหน้า หน้าซบแฮนด์ไว้ ส่วนผมนั่งซ้อนมัน อย่างน้อยก็ดีกว่าปล่อยมันลากถนนอยู่ข้างหลัง ตอนนั้นนะ สาบานได้ว่า ไม่ได้คิดอะไรเลย แล้วก็ขี่รถไปช้าๆ ดีหน่อยที่เป็นฟีโน่ มันไม่ต้องเข้าเกียร์ รถก็วิ่งไปเรื่อยจนติดไฟแดง พอจอดเอาขอลงแตะพื้น อีแป๋วเอียงวูบจะหล่น ผมเลยคว้าไว้โดยสัญชาติญาน หารู้ไม่ว่าคว้าเข้าหน้าอกมันเต็มๆ ผมรีบขอโทษขอโพย แต่มันไม่รู้สึกตัว ตอนนั้นใจมันเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ไปหมด แล้วก็เลยคิดในใจว่า ประคองไปจนถึงบ้านเลยก็ดีนะ (อิอิ)
ผมก็เลยขี่กลับไปท่านั้น จนถึงบ้านแป๋ว ใช้เวลายี่สิบกว่านาที เล่นเอาเมื่อย

ไหนจะต้องอุ้มมันขึ้นบ้านอีก สี่สิบห้ากิโล ในสภาพท้องอิ่มสุดๆ ขึ้นบันไดยี่สิบขั้น ไปชั้นสอง

เหนื่อยเลย พอวางแป๋วลงบนเตียง กำลังจะหันหลังกลับ แป๋วลืมตามาบอกว่า เดี๋ยว พากูไปอ้วกก่อน ดูมันทำ

ต้องลากถูลู่ถูกังไปอ้วกในห้องน้ำอีก ปล่อยให้มันนั่งอ้วกเสร็จ มันบอกว่า ปวดฉี่ ถอดกางเกง(เดฟ)ให้หน่อย ไม่มีแรง ตอนนี้ผมชักเริ่มรู้สึกแปลกๆ แต่ก็กลัวมันจะปล่อยราดกางเกงตัวเอง เลยปลดกระดุมให้มันแล้วเดินกลับออกมา มันก็โวยวายอีก บอกให้รูดลงให้ด้วย ผมชักลังเลแล้ว พอมันเริ่มเสียงดังก็เลยต้องเข้าไปอีก นั่งลง แล้วรูดเดฟลงให้มัน คิอในใจว่า เอาวะ อย่างน้อยก็มีกางเกงในอีก

แต่แป๋วไม่ได้ใส่กางเกงใน ตรงนั้นของแป๋วจึงปรากฏต่อสายตาผมเต็มๆ

ผมตกใจ ตอนแรกนึกว่าเผลอรูดกางเกงในมันลงมาด้วย ระหว่างที่ลนลานก็ได้ยินเสียงแป๋วหัวเราะ ผมเงยหน้ามอง เห็นหน้าแป๋วจ้องกลับมาด้วยรอยยิ้ม อะไรกันวะเนี่ย

“ถอดออกไปสิ”

“มึงถอดเองไม่ดีเรอะ”

“ไหนๆ ก็ถอดแล้ว ถอดให้หมด” มันทำเสียงดัง ไอ้ผมก็ใจไม่ดีกลัวใครมาเห็น เลยดึงกางเกงมันออกจนหมด เห็นเป้านูนมีขนดกดำ ตามประสาผู้ญิงขาว แป๋วขยับเข้ามาใกล้ผม

“แป๋ว มึงเมาหนักนะเนี่ย”

“เปล่า กูไม่ได้เมาเลย”

“!?!”

แป๋วโถมตัวมาใส่ผม ในท่านั่งอยู่นั้นผมเลยหลบไม่ได้ แป๋วไม่ได้เมาจริงๆ ด้วย ความกระฉับกระเฉงนี้ฟ้องได้อย่างดี ผิดกับผมซึ่งทั้งอิ่มทั้งจุก และเมื่อยไปหมดทั้งตัว แป๋วนอนทับผมอยู่ในห้องน้ำ มือก็ซนไอ้ตรงนั้นทันที

“โห แข็งไวนะเนี่ย”

“ก็ต้องแข็งดิ อยู่ดีๆ ให้กูดูหี…เฉยเลย” (จริงๆ แล้วแข็งมาตลอดทาง ตั้งแต่ไฟแดง)

“กูรู้นะ มึงแอบจับนมกู”

“กูไม่ได้ตั้งใจ กูกลัวมึงหล่น”

“ตอนขึ้นมาบนห้องแล้วมึงก็จับหีกู”

“อันนั้นมันบังเอิญเว้ย”

“แถมตอนนี้ยังแก้ผ้ากูอีก” ไม่พูดเปล่า อีแป๋วล้วงลงไปในกางเกงขาสั้นของผม

“อีแป๋ว เดี๋ยวแฟนกูรู้”

“ถ้ามึงนิ่งๆ ไว้ กูสัญญาจะไม่บอกแฟนมึง เรื่องที่มึงแก้ผ้ากู” ยิ้มกวนตีนอีกแนะ

ไอ้เรื่องยังงี้ผมไม่เคย อยู่กะแฟน แค่หอมแก้มก็เขินจะตายอยู่แล้ว อีแป๋วลูบๆ คลำๆ สักพัก ผมก็ไม่อยากขัดขืนแล้ว อยากให้มันทำอะไรก็ได้ที่มันอยากทำ แป๋วหวเราะชอบใจ

“ลุกก่อน ไปที่เตียง” แป๋วบอก ตีเบาๆให้ผมลุกขึ้น ผมเดินตามมันไปอย่างว่าง่าย แป๋วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด แล้วเปิดลิ้นชักโยนถุงยางมาให้ผมกล่องนึง

“กูไม่เคย” ไม่เคยจริงๆ ครับ

“จะใส่เองหรือให้กูใส่ให้ ให้กูใส่เจ็บนะ” ผมไม่ตอบ แป๋วเดินเข้ามา รูดกางเกงเตะบอลของผมลงอย่างง่ายๆ พร้อมกางเกงใน (ซึ่งแฉะนิดๆแล้ว) แล้วนั่งคุกเข่า พอมันเห็น ควย ของผม ถึงกับหัวเราะคิก ก็มันมีอยู่แค่นี้นี่หว่า ขำอะไรนัก แป๋วเริ่มสวมถุงยางให้ผม

ตอนมันรูดนะ เสียวจนเกือบเสร็จ ดีนะที่เกร็งสุดชีวิตไม่งั้นอายแป๋วตายเลย เพิ่งจะรู้วันนี้ว่าแป๋วช่ำชองขนาดนี้ แต่ก็อดถามไ้ม่ได้

“มึงไปรู้มาจากไหนเนี่ย”

“อ่านฉลาก”

“เคยทำมาก่อนเหรอ”

“ป่าว” ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ แป๋วคว้าควย เข้าปากทันที ผมขนลุกซู่ รูดเข้ารูดออกซักพักจนผมเสียวจะไม่ไหวอยู่แล้ว มันก็หยุดอีก!!

“เมื่อย” ง่ายๆ แค่ั้นั้น แล้วเดินไปนอนที่เตียง ผมเดินตามทันที วันนี้ไม่เสร็จคงไม่ไหวแน่ๆ ผมคร่อมมันทันทีตามสัญชาติญาณ ตำแหน่งของเราทั้งคู่เหมือนถูกสร้างมาเพื่อกิจกรรมนี้โดยเฉพาะ มือผมจับหน้าอกแป๋วและเอา ควย จ่อที่หน้า ร่องรูหีของแป๋วแน่นมาก ความพยายามในการใส่ครั้งแรก ไม่เข้า

“ทำไมแน่นจังล่ะ” ผมถาม แป๋วท่าทางอายๆ ตอบมาว่า

“กูก็ไม่เคย”

ผมอึ้งไปนิดนึง ก่อนถามต่อ

“แล้วอยากทำเหรอ” แป๋วพยักหน้า ผมถามต่อ

“อยากทำกับไอ้วอล่ะสิ”

“กับมึงอ่ะแหละ” แล้วเอาแขนโอบคอผม โน้มลงไปจูบ ผมก็จูบตอบ ใช้ลิ้นเลียลิ้นแป๋ว เสียวมากครับ มือก็ขยำหน้าอกแป๋วไปเรื่อยๆ เอวแป๋วมันขยับไปขยับมา จนเหมือนกับมันทนไม่ไหวแล้ว บอกให้ผมนอนหงาย แล้วมันขึ้นมานั่งคร่อม คราวนี้เข้ามิดเลย แป๋วทำหน้าเห๋ยเก ผมเห็นน้ำตามันซึมๆ แล้วมันก็เริ่มขยับ ขยับทีก็ร้องที มือผมก็ไม่ว่างจะไปปิดปาก เพราะมัวขยำนมอยู่ เสียวที่สุดแล้วครับตอนนั้น ไม่สนใจแล้วใครจะได้ยิน

“กูชอบมึงนะ” แป๋วว่า

“ไม่ได้ชอบไอ้วอเหรอ กูมีแฟนแล้ว” (ตอนนั้นพูดแล้วละอายใจมาก)

“กูชอบมึง ดีใจมากที่วันนี้มึงมาส่ง” แป๋วพูดเสียงเครือ ขยับแรงขึ้น

“แล้วถ้าคนอื่นมาส่งล่ะ”

“ถ้าคนอื่นบอกจะมาส่ง กูจะขับกลับเอง”

“…”

ในหัวผมมันตีกันหลายเรื่อง ละอายใจที่ตัวเองมาทำอย่างนี้ หนักใจที่เพื่อนมาชอบ และเสียวสุดๆ ที่แป๋วขย่มอย่างไม่สนใจเสียงปั้บๆๆๆๆ

“กูขอมึงครั้งเดียวนะ ถือเป็นของขวัญวันเกิดกู” แป๋วพูดเมื่อเห็นผมเงียบ

ผมพยักหน้าโดยไม่ได้มองหน้ามัน แป๋วขย่มไปเรื่อยๆ จนในที่สุดมันก็เกร็ง นิ่ง แล้วหมดแรงซบลงมาที่อกผม บอกว่าเสร็จแล้ว ส่วนผมน่ะเหรอ เสร็จไปนานแล้วครับ แต่ควยผมมันยังสู้อยู่ เลยไม่ล้มลงมาซะก่อน

ผมเข้าห้องน้ำล้างเนื้อล้างตัว และใส่เสื้อผ้า แป๋วยังนอนเปลือยอยู่บนเตียง ดึงผ้าห่มมาปิดๆ ไว้ เราขอโทษกันและกัน และสัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องนี้ ผมกลัวว่าแฟนผมจะรู้ ส่วนแป๋วก็รู้ว่าผมรักแฟนมากแค่ไหน และขอโทษแล้วขอโทษอีกที่ทำอย่างนี้ ต่อไปผมคงมองหน้าแป๋วไม่ติด แต่จะพยายามทำตัวให้เหมือนเดิมที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทุกวันนี้ผมกับแฟนยังรักกันดีอยู่ เหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นเหมือนแผลในใจที่ผมเองก็มีส่วนก่อ และผมตั้งใจที่จะชดเชยด้วยความรักทั้งหมดที่มีให้กับแฟนผม ส่วนแป๋ว ตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนเดิม เหมือนว่ามันไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ยังโทร.มา ยังไปกินข้าวด้วยกันกับเรา ติวหนังสือ ฯลฯ

แต่ครั้งต่อไป ผมจะไม่ไปส่งมันอีกแล้วครับ